Suiseki (jap. woda i kamień) to pochodząca z Chin sztuka artystycznego eksponowania kamieni, których kształt lub wzór powierzchni jest odbiciem istniejącego krajobrazu lub innych naturalnych kształtów. Tradycja ta ma długą historię, w Japonii sięgającą okresu Kamakura (1192–1333). Jedną z najpopularniejszych form suiseki jest toyamaishi (jap. odległa góra), czyli kamień będący wyobrażeniem pojedynczej góry lub wielu szczytów. Często spotyka się też inne formy krajobrazowe – wodospady, zbiorniki wodne, płaskowyże czy wyspy. W suiseki, obok motywów pejzażowych, znaleźć można także kształty odzwierciedlające detale: zniszczoną strzechę górskiej chaty, czy opuszczoną łódź nad wodą, jak i te przypominające zwierzęta lub postaci ludzkie. Ostatnią kategorią są kamienie z widocznym na powierzchni wzorem kwiatów lub innych elementów przyrody.
W Muzeum Manggha suiseki zaczęło się pojawiać z końcem lat dziewięćdziesiątych, ale przełomem była samodzielna ekspozycja Suiseki w 2012 roku z udziałem kolekcjonerów z Polski, Słowacji i z Czech. Wystawę swoją obecnością zaszczycił też mistrz Matsuura (największy autorytet w dziedzinie tej sztuki na świecie i wieloletni prezydent Japońskiego Klubu Suiseki). Mimo intuicyjnej metody pracy europejskich twórców, wystawa zyskała jego uznanie. Wkrótce wśród uczestników wystawy narodził się pomysł, aby w trzech krajach – Polsce, Czechach i Słowacji – stworzyć grupę liderów mającą na celu kształcenie się w japońskiej sztuce suiseki i upowszechnianie swojej wiedzy. Projekt ten – podobnie jak grupa – nazwany został San Seki (jap. Trzy Kamienie). Jego zwieńczeniem jest doroczna wystawa suiseki w jednym z krajów grupy.
Wystawa Suiseki składa się z dwóch części: XII Międzynarodowej Wystawy Sanseki oraz I Narodowej Wystawy Suiseki. Efekty pracy osób praktykujących tę sztukę zostały po raz pierwszy zaprezentowane w budynku Galerii – Europa Daleki Wschód. Pierwsza część wystawy (na parterze) czerpie z klasycznych metod eksponowania kamieni. Zwiedzający mogą odkrywać sekrety tej niezwykłej sztuki spacerując po trasach ułożonych z mat tatami. Oddaniu się niespiesznej kontemplacji i poznawaniu tradycji suiseki sprzyja nie tylko utrzymana w kolorach ziemi, subtelna narracja wizualna, ale także zaprojektowana specjalnie na tę okazję ścieżka muzyczna. Piętro wyżej pokazywane są natomiast efekty działań polskich kolekcjonerów suiseki. Jest to pierwsza tego typu prezentacja w Polsce. W tej części wystawy widz zaproszony jest do uważnego przyjrzenia się obiektom z każdej strony i wkroczenia w rodzaj audiowizualnej, „kamiennej” konstelacji.
Kurator: Bogdan Pociask
Źródło: materiały prasowe Muzeum Manggha
