Najlepszym miejscem dla prezentacji świetności epoki panowania kolejnych Jagiellonów: Aleksandra, Zygmunta I i Zygmunta Augusta jest renesansowy Wawel z oryginalnymi detalami architektonicznymi i reliktami wystroju malarskiego oraz rzeźbiarskiego z czasów Zygmunta I.
W XVI wieku Polska była jednym z największych państw w ówczesnej Europie – potęgą militarną, polityczną i ekonomiczną. Nastąpił wówczas znaczący rozwój nauki, kultury i sztuki. Wzrastały miasta, dynamicznie rozwijał się handel. Złoty Wiek to również okres reformacji oraz promocji języka polskiego. Zorganizowana na Wawelu wystawa Obraz Złotego Wieku ukazuje znaczenie i siłę obrazu – we wszelkich odmianach i znaczeniach tego terminu – w szeroko rozumianej kulturze epoki jagiellońskiej.
Obraz Złotego Wieku to wystawa monumentalna. Rozlokowana w dwudziestu salach renesansowego pałacu królewskiego, które były świadkami wydarzeń związanych z życiem i działalnością ostatnich Jagiellonów. Wykorzystanie tych pomieszczeń stwarza jedyną w swoim rodzaju okazję do prezentacji zgromadzonych eksponatów w historycznym kontekście.
Tytułowy „obraz” obejmuje dzieła wykonane z rozmaitych materiałów i z użyciem wielu technik – reprezentujących malarstwo tablicowe, malarstwo na płótnie, miniatury książkowe, rzeźby w drewnie i kamieniu, złotnictwo, hafciarstwo i tkactwo. Szczególne miejsce zajmują druki jako rewolucyjne medium służące propagowaniu nowych idei, a także grafiki, których używano jako powszechnie dostępnych wzorów artystycznych.
Przez trzy miesiące królewską rezydencję na Wawelu zapełni niemal 400 eksponatów sprowadzonych z całego świata, m.in. z Bodleian Library w Oksfordzie, British Library w Londynie, Metropolitan Museum w Nowym Jorku, Luwru w Paryżu, Livrustkammaren w Sztokholmie, Muzeum Narodowego w Pradze czy Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie.
Kuratorzy: Natalia Koziara-Ochęduszko, Rafał Ochęduszko, Krzysztof J. Czyżewski
Źródło: materiały prasowe Zamku Królewskiego na Wawelu
fot. pinacoteca.pl
