Galeria Dziedzictwo w Muzeum POLIN prezentuje dwie niezwykłe rzeźby Aliny Szpocznikow – Samogłoskę i Spółgłoskę – pokazane razem po raz pierwszy od 2012 roku. To dzieła z 1962 roku, w których artystka eksperymentowała z kamieniem i brązem, tworząc własny, niepowtarzalny język rzeźby.
Alina Szapocznikow w swojej twórczości łączyła doświadczenie Zagłady, kruchość ciała i odwagę eksperymentu. Należy do grona najoryginalniejszych rzeźbiarek XX wieku. Ocalała z Zagłady, po wojnie kształciła się w Pradze i Paryżu, a od początku lat 50. rozwijała działalność artystyczną w Polsce i we Francji. Jej twórczość wyrasta z osobistego doświadczenia, a zarazem z odwagi eksperymentu: konsekwentnie poszerzała warsztat rzeźbiarski o nowe materiały i sposoby pracy.
W Samogłosce bryła piaskowca została uformowana na podobieństwo filologicznej definicji samogłoski – w kształt litery V – a szczelinę artystka dopełniła odlewem z brązu. Spółgłoska, powstała w tym samym roku, dopełnia ten dialog między kamieniem a metalem, naturą a kulturą. Obie prace pokazują, jak Szapocznikow obserwowała zmienność materii, wykorzystywała pęknięcia i krawędzie kamienia, oraz jak z tych badań rodził się jej własny język rzeźbiarski.
Pokaz w galerii Dziedzictwo Muzeum POLIN uzupełnia prezentacja filmów o artystce. To przestrzeń refleksji nad sztuką, ciałem i pamięcią – nad życiem mimo Zagłady i nad formą, która potrafi unieść to doświadczenie.
Źródło: materiały prasowe Muzeum POLIN
