Agnieszka Katarzyna Kozyra urodziła się 1 lutego 1963 roku w Warszawie. W 1989 roku rozpoczęła studia na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. Na I roku studiowała rzeźbę pod kierunkiem Gustawa Zemły, a od II roku do końca studiów w pracowni doc. Grzegorza Kowalskiego. W 1992 roku zdiagnozowano u niej ziarnicę złośliwą. Walka z chorobą trwała przeszło cztery lata. Jej apogeum i trudne leczenie nakładało się z tworzeniem pracy dyplomowej, która powstawała pod kierunkiem prof. G. Kowalskiego. Była to słynna „Piramida zwierząt”, rzeźba wykonana z wypchanych zwierząt: konia, psa, kota i koguta, której towarzyszył film dokumentujący proces uśmiercania i preparacji konia. Praca dyplomowa, zainspirowana bajką braci Grimm, której obrona odbyła się w czerwcu 1993 r., wywołała burzliwy oddźwięk, dyskusję w mediach, protesty, ataki i oskarżenia. Nie wnikano w motywację artystki, zarzucając jej i sztuce współczesnej amoralność. Jednocześnie uznana została za ważny głos w obronie praw zwierząt, jak również zwróciła uwagę na obecność i znaczenie społeczne sztuki.
Jej „Łaźnia męska” reprezentowała Polskę na 48. Biennale Sztuki w Wenecji. Artystce przyznano honorowe wyróżnienie: za to że bada i kwestionuje autorytarną domenę męskiego terytorium, łącząc elementy sztuki performans i inscenizacji (z oficjalnego komunikatu Jury). Jest to najwyższe wyróżnienie, jakie dotychczas zdobyli polscy artyści na weneckim Biennale.
Autorka prac: „Piramida zwierząt” (1993), „Więzy krwi” (1995), „Olimpia” (1996), „Łaźnia” (1997), „Łaźnia męska” (1999), „Święto wiosny” (1999-2002), „Kara i zbrodnia” (2002), „W sztuce marzenia stają się rzeczywistością” (2003-2009), „Casting” (2010), „Szukając Jezusa” (2012), „Homo Quadrupeds” (2018), „Sen córki Linneusza” (2018), „Fressen” (2021), „Sen” (2023).
fot. Kasia Szumska
Źródło: galeriabielska.pl
