Autorzy wystawy postanowili przyjrzeć się bliżej relacji między jednostką a społeczeństwem przez pryzmat projektowania graficznego. Czy może ono wspierać budowanie poczucia przynależności i otwartości? Czy grafika użytkowa, design i projektowanie przestrzeni mają realny wpływ na tworzenie więzi społecznych i kulturowych? Wystawa analizuje, jak za pomocą symboli, znaków, kolorów czy struktur wizualnych można budować tożsamość, tworzyć poczucie wspólnoty oraz przekazywać wartości kulturowe i historyczne. Prezentowane realizacje powstały zarówno w ramach współpracy z samorządami, instytucjami kultury i organizacjami społecznymi, jak i jako oddolne, autorskie inicjatywy. Łączy je wspólna idea: projektowanie jako narzędzie społecznego wpływu – łączące ludzi wokół idei, inspirowanie do działania, kształtujące wizje przyszłości.
Projektowanie z myślą o wspólnocie wymaga uważności. Wchodząc w konkretną, często złożoną rzeczywistość społeczną, poszukujemy tego, co identyfikuje daną grupę – jej wewnętrznej tożsamości. To właśnie ona, podobnie jak pojęcie wspólnoty, pozostaje często otwarta, dynamiczna i wielowymiarowa. W takim ujęciu projektowanie wizualne przestaje być jedynie formą – staje się procesem. Opowieścią o tym, kim jesteśmy, z kim się identyfikujemy i jak chcemy być postrzegani przez innych.
Na wystawie zaprezentowano cztery perspektywy identyfikowania tożsamości. Pierwsza z nich koncentruje się na tożsamości narodowej i administracyjnej – obejmuje projekty tworzone dla jednostek terytorialnych, takich jak państwa, miasta czy regiony. Drugi obszar dotyczy identyfikacji lokalnej – tak zwanych „małych ojczyzn”, które często funkcjonują poza oficjalnymi strukturami administracyjnymi. Dzielnice, ulice, parki czy osiedla stają się przestrzeniami silnie związanymi z codziennością mieszkańców. Trzecia płaszczyzna wystawy skupia się na identyfikacji jako czynniku łączącym. Używanie słów, znaków graficznych, kolorów czy określonych form wizualnych może służyć nie tylko rozpoznawalności, ale przede wszystkim integracji. Ostatni z prezentowanych wątków dotyczy identyfikacji wspólnoty jako przestrzeni celebrowania doświadczeń. Wspólnota to nie tylko zbiór jednostek połączonych wspólnymi ideami – to również miejsce dzielenia emocji, przeżyć i wydarzeń.
Projektowanie wizualne ma potencjał znacznie wykraczający poza estetykę – staje się językiem porozumienia, narzędziem budowania relacji i przestrzenią, w której tożsamość może być nie tylko wyrażana, ale i tworzona. Wystawa jest zaproszeniem do refleksji nad tym, jak projektowanie – w swoich różnych formach – wpływa na naszą codzienność, na nasze „bycie razem” i na to, jak samego siebie widzimy i pokazujemy światu.
Projektantki / projektanci: Agnieszka Jacobson-Cielecka, Agnieszka Piksa i Barbara Janczak oraz Witold Szwedkowski, Anna Zabdyrska i Nika Langosz, Barbara Widłak, Dagmara i Jacek Latała, Danylo Kosenko i Oleksandra Buimister (Ukraina), Franciszka Jagielak, Gabriela Palicka, Grzegorz Izdebski, Joanna Suchowiak-Horzemski, Justyna Jędrysek, Karolina Szafran-Kamrowska, Katarzyna Wojdyła i Małgorzata Markiewicz, Katarzyna Zapart, Kolektyw Memorymorph: Małgorzata Łuczyna i Jacek Złoczowski, Kuba Malicki, Marcin Klag, Marcin Urbańczyk, Marta Gawin, Natalia Garncarczyk, Olga Turkiewicz, Plastic Justice — partnerzy: Iceland University of the Arts, Reykjavík; Royal Academy of Art (KABK), The Hague; Elisava, Barcelona; Central Saint Martins (UAL), London; Vilnius Academy of Art and ELIA – European League of Institutes of the Arts; Pogotowie Graficzne — plakaty: Gosia Stolińska, Jakub Sobczak, Luka Rayski, Martyna Wójcik-Śmierska, Nina Gregier; Ola Jasionowska, Przemysław Liput, Renata Brońka, Spiilka Design Büro (Ukraina), STOA Architekti (Słowacja), Studio Otwarte, Wiktoria Kapiarz
Kuratorka: Katarzyna Wojdyła
Źródło: materiały prasowe Galerii Podbrzezie
fot. pinacoteca.pl
