Trzy tysiące lat po odkryciu zębowisk – totemów pozostałych po nieznanej cywilizacji – archeolodzy zapomnieli o swoich poszukiwaniach. Urwane w połowie zapiski, kurz i woń kadzidła stały się jedynymi śladami, które zostały na miejscu. Jedni mawiają, że naukowców pod ziemią pożarł mityczny stwór, drudzy zaś, że archeologów nigdy nie było, a postać uczonych przybrały bożki z obcego świata. Dziś kolejne pokolenia pielgrzymują do miejsca wykopalisk. Po bramie kopalni rozwartej jak paszcza wulkanu dziś ostała się tylko zasklepiona ziemia. Do czasu.
Dziewiątego maja 5029 roku pokrywa torfu znów się otwarła. Archeolodzy na granicy zaśnięcia zbierali nagrobki, księgi, kolumny świątyń i stele. Wkrótce jednak zaginęły one wraz z zespołem badaczy bądź wcale nie przepadły. Może same zawędrowały, gdzie nie dociera światło?
Wiek zęba: Podziemie jest drugą odsłoną wystawy Wiek zęba poruszającej zagadnienie mitów osobistych i granicy między fikcją a rzeczywistością. Projekt realizowany i kuratorowany jest przez studentów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i w Katowicach.
Fundamentem wystawy jest opowieść o fikcyjnej cywilizacji, która zniknęła w nieznanych okolicznościach i pozostawiła po sobie zbiór artefaktów – prac uczestników ekspozycji. Charakter przestrzeni Pałacu Potockich stał się punktem wyjścia do refleksji o dalszym ciągu tej historii: o zejściu do katakumb i archiwalnej naturze miejsc podziemnych.
Osoby artystyczne: Zuzanna Romańska, Jakub Kuźma, Klaudia Dziurawiec, Natalia Prządo, Julia Drabik, Karolina Szwak, Marta Polończyk, Jakub Sułecki, Julia Celer, Weronika Kozik, Kornelia Ziv Bolechała, Katarzyna Królak
Osoby kuratorskie: Zuzanna Romańska, Jakub Kuźma
Źródło: materiały prasowe Galerii Pałacu Potockich
