Praca Quipu nawiązuje do formy trójwymiarowego zapisu stosowanego przez Indian prekolumbijskiej Ameryki Południowej, nazywanego pismem węzełkowym, ze względu na swoją specyficzną formę. W tym przypadku zbiór wykonanych z bawełny sznurków zastępują kable od małych dousznych słuchawek. Supełki natomiast są samymi słuchawkami, które w zależności od ilości w danym rzędzie, tworzą cykl liczb. W następnej kolejności ten cykl zostaje zamieniony (za pomocą prostej aplikacji) w rytmiczną sekwencje dźwięków, gdzie każde z uderzeń przyporządkowane zostało do danej liczby (supełka). W ten sposób praca składa się z dwóch elementów wizualnego, swojego rodzaju makramy z białych kabli od słuchawek, z supełkami w postaci głośniczków, oraz warstwy dźwiękowej, dwóch głośników, z których zostanie wyemitowana sekwencja rytmiczna.
Ideą pracy jest krytyczne spojrzenie na dominujący model archiwizacji jako narzędzia władzy, które marginalizuje kultury oralne oraz ich niematerialne formy przekazywania wiedzy i tradycji. Wykorzystanie słuchawek i kabli symbolizuje współczesną reinterpretację tradycyjnych form zapisu oraz uwypukla zjawisko „głosu” mniejszości, który często pozostaje niesłyszalny w dominujących narracjach historycznych. Warstwa dźwiękowa, generowana na podstawie układu supełków, przypomina o rytmicznej, żywej naturze kultury oralnej, stanowiąc jednocześnie formę protestu przeciwko marginalizacji tych kultur i ich osiągnięć w kontekście dominującego modelu archiwum.
Kurator: Mateusz Jagielski
Źródło: materiały prasowe Galerii Wozownia
