Sytuacja geopolityczna, konflikty zbrojne, w tym pełnoskalowa wojna w Ukrainie, pandemia COVID-19, a także ich wpływ na ekonomię i inflację spowodowały poczucie destabilizacji i pesymizm względem przyszłości. Śmiałe, utopijne wizje wyparła nostalgia, niepokojąco współgrająca z rzeczywistością. Nostalgia jako uczucie straty, w swojej refleksyjnej wersji wyraża się w ambiwalentnym uczuciu rozpadającym się na tęsknotę i przynależność. Svetlana Boym definiowała ją nie tylko jako „tęsknotę za domem, który już nie istnieje lub nigdy nie istniał”, ale również jako „romans z własną fantazją”. Wystawa obejmująca prace ponad 20 osób artystycznych związanych z Krakowem, reprezentujących roczniki 1979–2001, jest jak uśmiech przez łzy, który zasłaniając smutek, może doprowadzić do jego osłabienia. Prezentowane malarstwo, instalacje i rzeźby powstały jako próba stworzenia schronienia dla wspomnień i są reminiscencjami z okresu dziecięcego, które mogą dawać ukojenie. Część z artystów skupia się na mocnej fabularyzacji, inni poszukują abstrakcyjnych rozwiązań formalnych do kreowania immersyjnych przestrzeni. Ekspozycja ma być wyprawą do czasów beztroski, dzieciństwa, kiedy rozpierała nas energia, nie opuszczała ciekawość, a nasze imaginarium tworzyli Król Lew i Bouli, którzy byli równie prawdziwi jak widok podwórka czy szkolny korytarz.
Artyści/Artystki: Marta Antoniak, Martyna Borowiecka, Dawid Czycz, Krzysztof Gil, Marcin Janusz, Natalia Kopytko, Tomasz Kulka, Agata Kus, Aleksandra Liput, Michał Myszkowski, Justyna Mędrala, Aleksandra Nenko, Paweł Olszczyński, Patrycja Piętka, Zuzanna Romańska, Wojciech Ireneusz Sobczyk, Patryk Staruch, Paulina Stasik, Łukasz Stokłosa, Zuzanna Szary, Mateusz Szczypiński, Katarzyna Wyszkowska
Kuratorki: Mirosława Bałazy, Martyna Sobczyk
Źródło: materiały prasowe MOCAK-u
fot. pinacoteca.pl
