Dzieło Bambini – grupa 83 betonowych rzeźb-figur dziecięcych ukazanych w bezruchu – zalicza się do największych i najsłynniejszych prac Magdaleny Abakanowicz. Początki powstawania tej wyjątkowej kompozycji przestrzennej, złożonej z osiemdziesięciu trzech rzeźb, sięgają 1998 roku. Rzeźba po raz pierwszy została zaprezentowana w Metropolitan Muzeum of Art w Nowym Jorku oraz w Palais Royal w Paryżu, następnie w Berlinie, Madrycie, Warszawie i innych miastach Europy.
Tworzywo w tej pracy jest sprawą nadrzędną, jakkolwiek stanowi jedynie medium pośredniczące między samą artystką i odbiorcą a cielesną duchowością człowieka. W centrum uwagi pozostaje życie, które rodzi się, buzuje, obumiera, i odwrotnie. Każda ze zanonimizowanych i zarazem zindywidualizowanych postaci, notabene bez twarzy i rąk, uobecnia się jako spętlenie przestrzeni i czasu, osobności i wspólnotowości, zastygłej mowy i przemawiającego milczenia.
Operowanie ekspresją skończonego non finito, multiplikacji i gruzłowatości, tak jak u symbolistów Auguste’a Rodina czy Medarda Rossy na przełomie XIX i XX wieku, wspomaga dążenie do pochwycenia tajemnicy oddechu, którego przecież pochwycić się nie da. Rzeźbiarka niczego nie narzuca – wręcz świadomie pozostawia ową tajemnicę nietkniętą.
Kurator: Michał Burdziński
Źródło: materiały prasowe Muzeum
fot. pinacoteca.pl
