Ekspozycja Muzeum Narodowego w Krakowie prezentuje temat na przykładzie renesansu, głównie włoskiego i krajów niemieckich, na szerokim tle sztuki starożytnej oraz nowożytnej europejskiej.
Wystawa obejmuje głównie rysunki i grafikę, ale też rzeźbę w marmurze, metalu i ceramiczną, malarstwo, ceramikę użytkową i tkaniny z rozmaitych zbiorów polskich oraz muzeów z innych krajów Europy i Ameryki. W ten sposób dokumentuje starożytne pochodzenie, formę i symbolikę putta, głównie w sztuce wieku XV i XVI. Unaocznia, jak to się stało, że do kultury renesansu wprowadzono nową grupę tematów, dającą okazję do rywalizacji z antykiem, jego interpretacji, a także wzbogacenia o nowe wątki, zwłaszcza sakralne. Rysunki towarzyszące gotowym dziełom ilustrują mechanizm doskonalenia formy putta niejednokrotnie dość dalekie od ideału klasycznego, jak świadczy Andrea Mantegna swoim miedziorytem, nie tylko przez studia nad antykami, ale także przez szkice z natury. Wykonywano je zwłaszcza w kręgu Rafaela i jego uczniów, którzy projektowali obrazy i arrasy, a z takich inwencji korzystali też rzeźbiarze i dekoratorzy ceramiki. Ekspozycja systematyzuje rozmaite wizerunki putt: od interpretacji antyków i lektury tekstów greckich i rzymskich po poetyckie wizje inspirowane antykiem, a nawet samodzielne alegorie, w których specjalizował się na przykład Albrecht Dürer. Wystawa poucza o istocie włoskiego renesansu i jego recepcji w Europie, w tym w Polsce i daje okazję do kontaktu z twórczością największych, wielkich i mniejszych mistrzów, w większości niedostępną na co dzień.
Kurator: prof. Marcin Fabiański
Źródło: materiały prasowe MNK
fot. pinacoteca.pl
