Główną osią programową Muzeum Sztuki w Łodzi jest badanie i prezentowanie sztuki awangardowej oraz progresywnych zjawisk artystycznych. Instytucja posiada trzy oddziały: ms1, ms2 oraz Muzeum Pałac Herbsta.
Muzeum koncentruje się na badaniu oraz prezentowaniu, w różnorodnych kontekstach, zgromadzonych dzieł z kolekcji sztuki XX i XXI wieku. Promuje zjawiska artystyczne oraz wzmacniania rolę sztuki jako elementu życia społecznego m.in. poprzez działania edukacyjne.
Realizowany program koresponduje z awangardowym projektem wypracowanym na przełomie lat 20. i 30. XX wieku przez grupę „a.r.”, a przede wszystkim Władysława Strzemińskiego, Katarzynę Kobro i Henryka Stażewskiego.
Otwarcie pierwszej wystawy miało miejsce w 1930 roku i tę datę dzisiejsze Muzeum Sztuki w Łodzi uważa za swój początek. Po raz pierwszy sztukę awangardową z kolekcji grupy „a.r” udostępniono publiczności rok później.
Po drugiej wojnie światowej muzeum przeniesiono do jednego z pałaców rodziny Poznańskich – przy ulicy Więckowskiego 36, który od 1948 roku do dziś nadal jest jedną z jego siedzib (ms1). Władysław Strzemiński wzbogacił przestrzeń ekspozycyjną Salą Neoplastyczną. Uzupełniono też kolekcję sztuki współczesnej m.in. pracami Jonasza Sterna, Jerzego Nowosielskiego i Aliny Szapocznikow.
W 1950 roku muzeum zaczęło działać pod obecną nazwą: Muzeum Sztuki w Łodzi. Dzięki staraniom drugiego dyrektora instytucji, muzeum pozyskało pierwsze płótno z serii obrazów liczonych Romana Opałki (oraz kolejne), kolekcję wczesnych prac Krzysztofa Wodiczki oraz Mirosława Bałki. W symbolicznym geście solidarności z polskim społeczeństwem Joseph Beuys podarował w ramach akcji Polentransport 1981 ok. 300 prac ze swojego twórczego archiwum.
fot. pinacoteca.pl
