Fotografie artysty powstałe w Nowym Jorku w latach 1967–1972 są wizualną opowieścią o codzienności, sile i godności Czarnych mieszkańców Harlemu, a także gorzką refleksją nad przemocą systemową i wykluczeniem rasowym.
Ernest Cole (1940–1990) był jednym z pierwszych Czarnych, niezależnych fotografów z RPA. Współpracował m.in. z magazynami Drum i New York Times. Po ucieczce z RPA w 1966 roku, reżim apartheidu odebrał mu paszport i dożywotnio zakazał powrotu do rodzimego kraju. W USA zajmował się fotografią uliczną, a w latach 1969–1971 współpracował z kolektywem Tiofoto w Szwecji. 1972 roku Cole przestał fotografować. Przez lata okresowo doświadczał bezdomności.
Negatywy z amerykańskiego okresu twórczości Ernesta Cole’a uchodziły za zaginione przez ponad cztery dekady. Dopiero w 2017 roku odkryto ponad 60 000 z nich w skarbcu sztokholmskiego banku. W 2024 roku wydawnictwo Aperture po raz pierwszy opublikowało fotografie Cole’a w albumie The True America, dokumentującym życie Czarnych na przełomie lat 60. i 70. XX wieku.
Ernest Cole nie przedstawiał fotografowanych osób jako biernych ofiar. Ukazywał ich siłę i sprawczość w walce o swoje prawa. Fotografie są świadectwem narodzin zbiorowej tożsamości, a także siły ruchów takich jak Black Pride i Black Power. Na wystawie opowieść o opresji przeplata się z obrazami codziennego życia w USA.
Wystawa fotografii Ernesta Cole’a jest kolejnym głosem w sprawach, które Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie podejmuje w tegorocznym programie wystaw Wbrew stereotypom. Są to tematy takie jak wykluczenie społeczne, uprzedzenia rasowe, a także afirmacja społeczności i kultur Czarnych, ich dumy oraz siły. Z perspektywy Muzeum szczególnie ważna jest kwestia reprezentacji fotograficznej, tworzonej na własnych zasadach – od wewnątrz społeczności i w opozycji do opresyjnych stereotypów, które przez dekady wytwarzano za pomocą tego medium.
Zespół kuratorski: Julia Grudzień, Mark Sealy
Źródło: materiały prasowe Państwowego Muzeum Etnograficznego
fot. pinacoteca.pl
