Szczególną rolę w młodości Amola K Patila odegrały niezwykła postać ojca artysty – Kishana – wędrownego dramaturga, oraz jego dziadka – Gunija – pieśniarza. Wywodzący się ze społeczności dalickiej Gunij i Kishanstawiali, każdy na swój sposób, dawali opór niesprawiedliwościom i wykluczeniu. Odkryte przez artystę rzeczy po przedwcześnie zmarłym ojcu zawierały dyktafon z nagraniami wypowiedzi najemnych robotników, szkice scenariuszy, a także teksty Gunija.
Tradycja powady, żywa w Indiach do dziś, polega na śpiewie, bliskim rapowanej narracji, pełnym gniewu wobec systemu kastowego oraz odniesień do B.R. Ambedkara, twórcy indyjskiej konstytucji i czołowego myśliciela dalickiej społeczności. Ich dynamika i zaangażowanie ideowe stały się dla Amola K Patila punktem wyjścia do wykorzystywania podwójnego dziedzictwa: prywatnego i publicznego. Artysta interpretuje archiwum ojca i na własnych warunkach zgłębia uprawianą przez niego estetykę niezgody – poprzez mikroopowieści i osobiste gesty.
Tytuł wystawy Tyle kilometrów, parę słów został zaczerpnięty z jednej z prac artysty, w której pojawiają się motywy migracji i fragmentarycznego języka – słów urwanych, przerwanych, rozsianych. Odnosi się zarówno do fizycznej rozłąki, jak i do symbolicznych kilometrów dzielących pokolenia, klasy społeczne oraz sposoby opowiadania historii.
Dla Patila system kastowy to nie tylko temat historyczny, lecz także wciąż powracająca forma przemocy, która kształtuje jednostkowe doświadczenia i zbiorową pamięć. Prace te są próbą odzyskiwania głosu przez osoby wykluczone i stawiania oporu tej przemocy. Artysta ukazuje systemowe działanie opresji: poprzez instytucje, także poprzez język, pamięć, milczenie i ciało.
Kuratorka: Agnieszka Kilian
Źródło: materiały prasowe Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku
