Equality Lack to wybór kilkunastu obrazów z ostatnich lat, w tym też prace namalowane specjalnie na wystawę. Od 2016 roku artystka posługuje się w malarstwie językiem abstrakcji. Na jej obrazach wyczuwalne jest szczególne napięcie między formą, płaszczyzną, a gestem malarskim, gdzie decydujące są gradienty, czyli płynne przejścia tonalne. Technika malarska wypracowana przez Agatę Bogacką, a właściwie system działań na powierzchni płótna, odgrywa wiodącą rolę w nadawaniu obrazom znaczeń i odczytywaniu przekazywanej w nich treści.
Analiza sposobu malowania płócien przez artystkę pozwala odkodować ich potencjał semantyczny, zwrócić uwagę na istotne problemy, do których artystka odnosi się za pomocą abstrakcyjnego języka: wydarzenia polityczne, krytyka społeczna, kwestie emancypacyjne, czy feministyczne. Brak równości w tytule wystawy to jeden z tematów niezmiennie obecnych w ostatnich latach w jej malarstwie, zjawisko wciąż aktualne i dotyczące wielu grup ludzi. Stosowany przez artystkę gradient oznacza rozmywanie granic, ale także ich stawianie, co w warstwie znaczeniowej przywołuje na myśl działania ugodowe lub opresyjne, występujące w złożonych relacjach między ludźmi, jak również w przestrzeni polityki czy stosunkach społecznych. Subtelne lub głośno wybrzmiewające abstrakcyjne obrazy kryją w sobie prawdziwe emocje, które zapowiadają tytuły cykli prac, takie jak Związki, Niezgoda, Deklaracje, Zależność, Podziały czy Marzenie o równości.
Istotną rolę w technice i filozofii tworzenia odgrywa u Bogackiej zjawisko pentimento, odnoszące się do zamalowywania śladów wcześniejszych decyzji lub błędów artysty w procesie powstawania obrazu. Bogacka utożsamia pentimento ze swoim sposobem myślenia o malowaniu jako o procesie, który można unaocznić, ujawniając jego etapy i dynamikę: świadomie włącza w ukończone dzieło pozostałości wcześniejszych warstw, kształtów czy śladów pędzla.
Kuratorka: Ewa Gorządek
Źródło: tekst kuratorski / materiały prasowe CSW Zamek Ujazdowski
fot. pinacoteca.pl
