Getto łódzkie było miejscem, w którym uwięzieni Żydzi doświadczali głodu przemocy i cierpienia, a jednocześnie wydajnie pracowali w utworzonych tam fabrykach. Skala zorganizowanej produkcji, ale również jej efektywność i jakość wytwarzanych towarów zapewniły zamkniętej dzielnicy Łodzi najdłuższe funkcjonowanie spośród wszystkich utworzonych przez nazistów gett. Produkcja, zgodnie z industrialnymi tradycjami miasta obejmowała przede wszystkim tekstylia: mundury dla armii, ale także dla niemieckich obywateli. Była to w szczególności konfekcja: sukienki, płaszcze, kostiumy i bielizna oraz luksusowe nierzadko dodatki: kapelusze, torebki, buty, galanteria skórzana, pasmanteria. Niewolnicza praca, wykonywana w lęku przed śmiercią napędzała machinę nazistowskiej mody. Skazane na głód i nędzę getto produkuje piękno i luksus. Teatr mody ukrywa kulisy przemocy.
Wystawa w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi śledzi koncept, jaki stał za powstaniem getta jako produkcyjnego hub’u i mechanizmów, śledzi cały proces produkcji od materiału po prezentację gotowego dzieła i brandingu, śledząc zarazem losy tych, którzy zostali w tę machinę wpisani, buntowali się wobec niej, opowiadali własne historie, a także własną modę. To opowieść o życiu mimo wszystko, poprzez rzeczy i z rzeczami. To opowieść o przemocy i śmierci, o pięknie i życiu, o wizerunkach i ich mocy, o materii rzeczywistości i sile sztuki.
Artyści: Zuza Herzberg, Witek Orski, Krzysztof Gil, Paweł Żukowski, Błażej Worsztynowicz, Agnieszka Wach, Paulina Buźniak, Małgorzata Markiewicz
Kuratorzy: Karolina Sulej, Paweł Michna
Źródło: materiały prasowe Centralnego Muzeum Włókiennictwa
fot. pinacoteca.pl
