(1875-1964)
Naukę rzeźby rozpoczął w 1894 roku w warszawskiej pracowni Bolesława Syrewicza, następnie u Leopolda Wasilkowskiego. W latach 1896-98 studiował rzeźbę pod kierunkiem Alfreda Dauna w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Do 1903 roku kontynuował naukę w krakowskiej uczelni pod kierunkiem Konstantego Laszczki. W 1902 roku w siedzibie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. W latach 1904-1910 pełnił funkcję profesora rzeźby w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od roku 1908 należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, gdzie wystawiał swoje prace 1903 roku. W latach 1915-1921 mieszkał w Paryżu. Do wybuchu II wojny światowej był profesorem na Wydziale Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1940 roku został aresztowany i więziony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Po zakończeniu wojny, od 1946 roku, wykładał ponownie na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1954 roku przeprowadził się do Warszawy i podjął pracę na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1959 roku prowadził także katedrę rzeźby w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Jego muzą i partnerką była artystka Sara Lipska (1882-1973), znana dekoratorka i projektantka wnętrz. Dunikowski tworzył rzeźby w duchu symbolicznym, niezwykłe popiersia i studia portretowe, był też autorem wielu projektów pomników monumentalnych. Część jego dorobku artystycznego stanowią też prace malarskie.
