Prace prezentowane na wystawie Afrotopie to w znacznej części fotografie artystyczne, operujące metaforą i posługujące się stylizacją. Poruszają problemy ewoluującej wrażliwości wizualnej czy stosunku do własnych zwyczajów, duchowości i praktyk kulturowych. Opowiadają także o trudach kształtowania tożsamości genderowej, paradoksach współczesnego kapitalizmu i relacjach z naturą w obliczu katastrofy klimatycznej.
Poza wysokim walorem artystycznym fotografii, celem wystawy Afrotopie jest oddanie głosu afrykańskim artystkom i artystom. Ich prace znacznie różnią się od stereotypowych wizualnych skojarzeń na temat kontynentu, które często skupiają się na dwóch sprzecznych obrazach: Afryka przedstawiana jest jako egzotyczna, malownicza kraina lub skrajnie inaczej – jako miejsce skazane na nędzę, wojny i głód. To skojarzenia nabyte m.in. przez fotografie wykonane przez przybyszy z zewnątrz; ludzi odwiedzających kontynent.
Fotografie pokazują podmiotowość i wolną od egzotyzacji współczesność mieszkańców Afryki. Przełamują stereotypy i przypominają, że „Afryka to nie państwo”, lecz miejsce wielu kultur, historii, tradycji i społeczności. Wiele wyzwań, przed którymi stoją mieszkańcy tego kontynentu, nie różni się znacząco od tych, przed którymi stoi reszta świata.
Wystawa Afrotopie była także prezentowana w 2024 roku w ramach Miesiąca Fotografii w Krakowie.
Artystki/ Artyści: Mbali Dhlamini, Carlos Idun-Tawiah, Melanie Issaka, Kiboko Kamau, Solomon Kyalo, William Malawi, Sackitey Tesa Mate-Kodjo, Matthew Matete, Kibe Nduni, Neema Ngelime, Shawn N. Hounkpatin, Margaret Ngigi, Maganga Mwagogo, James Muriuki, Koffi Seble, Shitanda, Stephen Tayo, Ayomide Tejuoso
Kuratorzy: Amy N. Muhoro, Malaika Nabila, Witek Orski
Źródło: materiały prasowe Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
fot. pinacoteca.pl
