Wystawa prezentuje twórczość Miłosza Benedyktowicza, artysty związanego z hiperrealizmem, który zmarł w Nowym Jorku w 1992 roku. Skupia się na doświadczeniach emigracji oraz tematach tożsamości, seksualności i życia w obliczu śmiertelnej choroby. Tytuł wystawy inspirowany jest słowami z dzienników Józefa Czapskiego, odnoszącymi się do życia emigrantów – pełnego nadziei, trudów i rozczarowań.
Miłosz Benedyktowicz wyemigrował z Polski pod koniec lat 70. i osiedlił się w nowojorskiej dzielnicy East Village, znanej z kontrastów, kryzysu społecznego i artystycznej różnorodności. Jego obrazy ukazują dynamiczną i idealizowaną wizję Nowego Jorku, kontrastującą z dokumentacją codziennego życia emigranta zawartą w prywatnych fotografiach i filmach artysty. W połowie lat 80. porzucił malarstwo na rzecz filmu, współpracując ze Zbigniewem Rybczyńskim.
Wystawa łączy aspekty twórczości Benedyktowicza z jego osobistymi doświadczeniami, podkreślając napięcia między wolnością twórczą a wyzwaniami codzienności. Prawie niebo to przypomnienie dorobku artysty oraz refleksja nad emigracją, realizmem w sztuce i kondycją twórcy w czasach przemian społecznych i kulturowych. Na wystawie zaprezentowano malarstwo, filmy wideo, fotografie, a także unikalne backdropy – tła do reklam i filmów z lat 80 XX wieku.
Kuratorka: Katarzyna Urbańska
Źródło: tekst kuratorski
fot. asp.waw.pl / zdjęcia z wernisażu wystawy fot. Adam Gut
