(1922-2008)
Szajna był artystą osobnym i wszechstronnym: malarzem, twórcą grafik, kolaży i asamblaży, scenografem i reżyserem teatralnym, autorem scenariuszy, teoretykiem sztuki, awangardystą; absolwentem krakowskiej i wykładowcą warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Przez całe życie działał na pograniczu sztuk plastycznych i teatralnych. Twórczość Szajny, zarówno w treści, jak i w formie, naznaczona była doświadczeniem Zagłady. Jego wyobraźnię wypełniały martwe i pokawałkowane korpusy manekinów, protezy, szmaty, które kiedyś były ubraniami, buty, których właściciele zniknęli w komorach gazowych, rury luf i pieców krematoryjnych…
Wszystkie te motywy współtworzyły rozpoznawalny, indywidualny styl artysty. Świat po katastrofie, o którym opowiadał w swoich pracach, nie był jednak pozbawiony nadziei – wszystko, co Szajna robił i mówił, można czytać jako próbę jej praktykowania i ocalenia humanistycznych wartości.
