W twórczości Magdaleny Steckiej materia, natura i zmysły tworzą sieć wzajemnych zależności, w której dotyk, obok wzroku, staje się równoprawnym narzędziem poznania. W prezentowanych cyklach porcelanowych rzeźby artystka próbuje uchwycić to, co w naturze ulotne i nienamacalne – ruchu, przemiany, zjawiska, światło, a także wywołać i przywołać emocje wpisane w strukturę przyrody i środowiska. Artystka korzysta z nowoczesnych narzędzi, takich jak druk 3D, by tworzyć formy, które następnie ręcznie odlewa, wylepia, dopracowuje i przekształca w delikatne, haptyczne obiekty. Każda z jej prac jest swoistym zapisem sfery natury, świadectwem fascynacji jej precyzją i nieprzewidywalnością.
Fiński myśliciel i architekt Juhani Pallasmaa uznał skórę za matkę zmysłów, dzięki niej mogliśmy badać otaczającą nas rzeczywistość o wiele intensywniej, dogłębniej, bliżej, realniej niż pozwalają na to inne zmysły. W pracach Magdaleny Steckiej dotyk, w przeciwieństwie do dystansu, który oferuje wzrok, jednoczy, integruje nas ze światem, zapewnia kontinuum podmiotu. Haptyczność sztuki otwiera nas na inny dyskurs, inne doświadczenia w pozawzrokowych przestrzeniach emocji i skojarzeń. Dotykowe doznania oferują stymulację i wyzwolenie myśli, rozszerzając horyzont naszej cielesno-duchowej empirii.
Haptyczne obiekty w porcelanowych cyklach Magdaleny Steckiej pozwalają na przywrócenie zatracanego często kontinuum naszego poznania, umożliwiają zbliżanie się, bycie blisko w dosłowny oraz emocjonalny sposób. Prace artystki odwołują się do najbardziej pełnej definicji greckiego słowa haptō (ἅπτω), które właśnie całościowo interpretuje dotyk – dosłownie i w zapośredniczony, metaforyczny sposób. Wystawa oferuje całościowe doznanie łącząc ulotność natury, kruchość medium oraz wielowarstwową strukturę poznania.
Kurator: Olga Grabiwoda
Źródło: tekst kuratorski / materiały prasowe BWA Kielce
